Rozprawmy się z mitami i przekłamaniami w kwestii dotacji dla producentów mięsa i mleka. Niektóre grupy interesu przekonują, że sektor jest masowo subsydiowany zarówno w formie bezpośredniej, ale także pośredniej przez kwoty otrzymywane przez producentów roślin, którzy wykorzystują je do karmienia zwierząt. Tymczasem nie ma żadnych mechanizmów wsparcia na kilogram wyprodukowanego mięsa czy mleka.
Do ziemi, a nie do produkcji
Nie ma bezpośredniego związku między produkcją zwierzęcą a dotacjami Unii Europejskiej. Bezpośrednie płatności WPR są powiązane z ziemią, co oznacza, że rolnicy muszą uzasadnić wykorzystanie określonej ilość ziemi rolnej, aby otrzymać wsparcie. Natomiast niektóre fermy trzody chlewnej lub drobiu nie wymagają dużych połaci ziemi rolnej, więc nie zawsze mogą być bezpośrednio wspierane dopłatami. Sektor hodowli otrzymuje dotacje tylko pośrednio poprzez płatności przyznawane rolnikom w ramach podstawowego wsparcia dochodu w oparciu o liczbę uprawianych hektarów.
Powiązanie produkcji zwierzęcej z roślinną
Ponieważ pastwiska lub ziemia na paszę są niezbędne do produkcji mleka lub hodowli bydła, rolnicy otrzymują do nich bezpośrednie dopłaty. Takie pastwiska często znajdują się w strefach, w których nie można uprawiać roślin , co przyczynia się do utrzymania krajobrazu. Jeśli chodzi o zwierzęta nieprzeżuwające, ważną częścią paszy jest soja, która jest produkowana w UE tylko w niewielkich ilościach i musi być importowana z Ameryki Północnej lub Południowej. Ponadto ważną częścią paszy dla zwierząt są produkty uboczne, takie jak mączki z nasion oleistych, podczas gdy wartościowa część roślin jest wykorzystywany do spożycia przez ludzi. Na przykład, przy uprawie słoneczników, olej zużywany jest do spożycia przez ludzi, a produkty uboczne z tłoczenia są wykorzystywane do karmienia zwierząt.
Tak więc argument, że produkcja zwierzęca jest w dużej mierze dotowana na produkcję paszy, całkowicie pomija fakt, że większość tych upraw jest najpierw wykorzystywana do spożycia przez ludzi, a zwierzęta po prostu jedzą to, co w przeciwnym razie zostałyby zmarnowane. Ten złożony system dotacji i wykorzystania produktów ubocznych podkreśla zawiłą relację między produkcją roślinną a hodowlaną.
Wsparcie dla zrównoważonej produkcji
Obecnie dotacje dla sektora hodowlanego są gorącym tematem ze względu na ich wpływ na zrównoważony rozwój i bezpieczeństwo żywnościowe. Coraz większy nacisk kładzie się na uczynienie sektora hodowlanego bardziej zrównoważonym, udoskonalenie praktyk w celu zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, poprawę dobrostanu zwierząt i promowanie odnawialnych źródeł energii. Tego typu działania są czasami wspierane przez państwa członkowskie za pośrednictwem programów WPR uwzględnionych w ich krajowych planach strategicznych, ale nie zawsze tak jest. Z tego powodu rządy muszą wspierać bardziej zrównoważone i odporne praktyki produkcji zwierzęcej, zachęcając do innowacji i zwiększając produktywność.