Czy mięso powoduje cukrzycę? Oczywiście, że nie! Jednak niektórzy próbują od latu udowodnić taki związek. Bez powodzenia.
Dezinformacja przez pseudo badania
Na początku września opublikowano kolejne badanie, które próbuje wykazać związek między spożyciem mięsa a wystąpieniem cukrzycy typu 2, którego jednym z autorów jest Walter C. Willett.* Sposób działania jest zawsze taki sam: publikować badania o niskiej jakości naukowej na temat związku między mięsem a cukrzycą , gdy systematyczne przeglądy*(2) i badania kliniczne*(3) o najwyższej naukowej rygorystyczności już w pełni wykazały coś przeciwnego.
Badania nad tym tematem osiągnęły etap końcowy, wykazując, że mięso nie zwiększa poziomu cukru we krwi, insulinooporności, stanu zapalnego i ryzyka cukrzycy typu 2. Wręcz przeciwnie, gdy zachęca się ludzi do wyeliminowania zbóż, skrobi i cukrów i spożywania większej ilości czerwonego mięsa, może to odwrócić cukrzycę typu 2.
Krucjata przeciwko mięsu nie ustaje
Walter C. Willett Trwając nie ustaje w atakach na mięso wspierany przez interesy finansowe międzynarodowych korporacji produkujących hiperprzetworzoną żywność wegańską. Pomimo licznych głosów krytyki, których doświadczyło, jego nowe badanie nalega by udowodnić związek między mięsem a cukrzycą, za wszelką cenę. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest to wartościowe badanie, będące metaanalizą opublikowaną w prestiżowym czasopiśmie „The Lancet Diabetes and Endocrinology”. W rzeczywistości ma silne ograniczenia, brakuje danych i nie ma związku przyczynowego, na co wskazuje wielu ekspertów w dziedzinie badań naukowych . Te badania mają jedną, podstawową wadę – nie mogą one udowodnić, że mięso powoduje cukrzycę, ponieważ nie da się w pełni wykluczyć wszystkich innych możliwych czynników ryzyka, takich jak inne pokarmy spożywane przez osoby biorące udział w badaniu i prowadzony przez nie tryb życia.
Dr Duane Mellor z British Dietetic Association powiedział: „Autorzy próbowali kontrolować inne czynniki ryzyka związane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu 2, w tym wyższą masę ciała, palenie, alkohol, niskie spożycie warzyw”.*(4)
Są i inne krytyczne głosy:
„Te badania są metaanalizą , która wprowadza kohorty od podstaw bez udokumentowanej historii klinicznej za nimi” – wyjaśnia profesor Giuseppe Pulina , emerytowany prezes Stowarzyszenia Nauki o Zwierzętach i Produkcji, profesor zwyczajny etyki i zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt gospodarskich na Wydziale Rolnictwa Uniwersytetu w Sassari i prezes Carni Sostenibili: „Jako badania kohortowe nie dostarczają one związku przyczynowo-skutkowego , a zatem nie można ustalić bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między spożyciem mięsa a wystąpieniem cukrzycy typu 2. W rzeczywistości obserwowane powiązania mogą być uwarunkowane czynnikami zakłócającymi , które nie zostały w pełni kontrolowane”.
Mówiąc delikatnie, to niespójne badanie
Cukrzyca typu 2 należy do obrazu patologicznego tzw. zespołu metabolicznego, który ma wielorakie i zróżnicowane podłoże, charakteryzującą się jednoczesną obecnością wielu czynników ryzyka, takich jak otyłość brzuszna, nadciśnienie tętnicze i wysoki poziom cukru we krwi na czczo. Biorąc pod uwagę złożoną i wieloczynnikową przyczynę, która obejmuje czynniki genetyczne, środowiskowe i behawioralne, przy czym otyłość i siedzący tryb życia należą do głównych czynników ryzyka, nie można łatwo zidentyfikować przyczyny dietetycznej na podstawie 10-letnich kwestionariuszy kontrolnych, które nie są całkowicie dokładne.
Spożycie mięsa mierzono za pomocą kwestionariuszy żywieniowych, w których uczestnicy sami wyrażali swoje zdanie , co jest najmniej wiarygodną metodą zbierania danych, ponieważ uczestnicy mogli niedokładnie lub niepoprawnie podać informacje na temat spożycia mięsa i innych zachowań żywieniowych, co prowadziło do błędu samoselekcji, przeceniając lub nie doceniając spożycia niektórych produktów spożywczych.
Ponadto jakość mięsa i metody gotowania mogą wpływać na ryzyko cukrzycy typu 2, ale te zmienne nie zostały w pełni zbadane. Na przykład, biorąc pod uwagę, że jedyną nowością tego badania jest to, że obejmowało ono również mięso z kurczaka oprócz mięsa czerwonego i przetworzonego, nie ma różnicy między panierowanym smażonym kurczakiem a pieczonym kurczakiem.
Wreszcie, populacja badana nie reprezentuje całej populacji globalnej, więc wyników nie można uogólniać. Dlatego należy je interpretować ostrożnie; potrzebne są dalsze badania, aby potwierdzić zaobserwowane powiązania i ustalić wyraźny związek przyczynowo- skutkowy.
Źródła:
*https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/39174161/
*(2)https://www.nature.com/articles/s41430-022-01150-1
*(3)https://www.frontiersin.org/journals/endocrinology/articles/10.3389/fendo.2019.00348/full
*(4)https://www.bbc.com/news/articles/clyn3m0n3rdo.amp?s=08